Weg met irritante collega’s!

OK, wees eens eerlijk. Ook jij hebt collega’s waar je je behoorlijk aan kunt ergeren. Die ene gast die altijd alles beter weet. Of die vrouw die zo onzeker is en zich overal voor verontschuldigt… Of je eigen leidinggevende, die zó arrogant kan zijn. Niet te pruimen toch! Dus vandaag ga ik je een trucje leren hoe je van ze af komt.

Als coach doe ik eigenlijk niet aan tips and tricks. Het gaat er niet om dat je een trucje leert, daar heb je niet wezenlijk iets aan, het gaat erom dat er bij jou een ander bewustzijn ontstaat. Dan kun je je anders gaan verhouden tot de wereld om je heen.

Maar uitzonderingen bevestigen de regel, dus…

Eerst een stukje context. In onze dagelijkse wereld zijn we gewend om alles op te splitsen: dit is goed, en dat is fout. Dit is zwart en dat is wit. Ik ben beter dan jij. Zij is beter dan ik. Tegelijkertijd kan het één niet zonder het ander bestaan. Er zijn geen bergen zonder dalen, er is geen donker zonder licht. Als je de enige op de wereld was kon je niet beter (of minder goed) zijn dan een ander.

Ook in jezelf geldt dit. In spirituele termen noemen we dit “je bent heel en compleet”. Dat betekent de facto dat je alles in je hebt. Het perfectionisme en de nonchalance. Het extraverte en het ingetogene. Het agressieve en het conflictvermijdende.

Nu denk jij misschien wel: Echt niet! Waar heeft ze het over! Ik háát juist mensen die zo nonchalant zijn dat ze hun zaakjes niet op orde hebben!

Maar onderzoek eens, bij wijze van gedachtenexperiment, dat je dat haat omdat je de nonchalance in jezelf niet accepteert? Dat je hebt geleerd, of besloten, onbewust, ooit, dat nonchalance onverstandig is, fout is en vooral niet mag? En dat je daarom de pest hebt aan iedereen die zomaar een beetje nonchalant en slecht voorbereid gaat zitten wezen, terwijl jij zo je best doet om dat uit te bannen?

(Neem van mij aan, het antwoord is Ja. Sorry :)!)

OK, nu het trucje. Wat ik je eigenlijk al verklapt heb, is dat dat, waar je zo’n hekel aan hebt bij je collega, een aspect van jezelf is dat je niet accepteert. Onderdrukt. Verwerpt. Dat noemen we je schaduw.

Dit trucje is het het 3-2-1-proces. Je kunt het altijd en overal toepassen, heel handig.

Je hebt een collega, die noemen we A. En A is slordig en slecht voorbereid. En jij bent heel gestructureerd. (Je kunt ook een andere eigenschap van A nemen die je irritant vindt)

Schrijf eens alles op wat je van A vindt, in de 3^e positie: A is een sloddervos. A is totaal onverantwoordelijk want hij komt naar vergaderingen zonder te weten waar het over gaat. Als je A iets vraagt moet je er de hele tijd achteraan jagen, anders krijg je het niet. A… etc.

Dan ga je in de 2^e positie A de waarheid zeggen, op papier:  Ik vind jou echt een onbetrouwbare collega! Je bereidt nooit iets voor en daar heb ik last van! Ik moet altijd achter je aan jagen voor de deadlines! Ik vind jou….

Nu mag A op jou reageren, nog steeds op jouw blaadje.  “Alsof jij altijd je zaakjes voor elkaar hebt! Alleen kom jij er niet eerlijk vooruit als je iets niet voorbereid hebt! Jij moffelt het dan weg. Hypocriet!” Net zolang totdat er niets meer komt.

Nou mag jij weer reageren en dan A weer… net zolang totdat alles gezegd is.

Nu stel je je eens voor dat je op je ene hand jouw perfectionisme hebt liggen. En op je andere hand die nonchalance. En je stelt je eens helemaal voor dat jij ook die nonchalance hebt… Je kijkt van je ene naar je andere hand en zegt tegen je zelf: “Ik ben dit en ik ben ook dat…” Laat dat zo eens tot je doordringen, kijk nog eens een paar keer heen en weer… Jeetje, ik ben een perfectionist maar ik ben ook nonchalant. Dit is het 1^e persoons perspectief.

Wat doet dat met wat je vindt van je collega? Wellicht komt er mildheid, compassie.

Kijk ook eens naar de kwaliteit van die eigenschap. Wat is de kwaliteit van nonchalance? Misschien iets van ontspanning, kunnen improviseren, ….

Dit is niet hetzelfde als het gedrag dat uit die eigenschap voortkomt goedkeuren. Als je collega onvoorbereid naar een vergadering komt mag je hem er nog steeds op aanspreken. Maar dat is wat anders dan je irriteren aan je collega omdat hij nonchalant ís.

Door op deze manier je eigen schaduwkanten te onderzoeken, leer je jezelf beter kennen, je repertoire wordt eigenlijk groter. En je hoeft geen energie meer te steken in het verstoppen van die kanten van jezelf die je niet OK vond. Dit doe je meestal onbewust. Je houdt dus energie over.

In dit voorbeeld deden we het op papier, maar als je het vaker doet kun je het ook in je hoofd. Bijvoorbeeld tijdens een vergadering. En hoe vaker je het doet, des te sneller je denkt: Ooooh, ik snap het al. Tja, dat is inderdaad een stukje van mezelf dat ik liever niet zie. Geen wonder dat ik het niet kan uitstaan dat hij dat zomaar doet!

Veel plezier met dit onderzoek en laat hieronder weten wat je ervaringen zijn!

Lijkt het je ingewikkeld en wil je dit liever eens doen met hulp? Dan kom ik je natuurlijk graag helpen! Dit is ook een prachtig instrument als onderdeel van een MT-sessie.

Hier nog een downloadable document om bij de hand te houden: Het 3-2-1 proces